Z. Afrika en Namibië, 1 ste verslag, 7-16 dec.2017

Hallo allemaal,
Hier is dan mijn 1ste verslag van Zuid Afrika en Namibië.
Kijk maar of je het interessant genoeg vind om te lezen. Ik geniet in ieder geval volop!

Donderdag 7 December,:
Het is zover. Na maanden lange voorbereiding is de dag aangebroken dat mijn grote reis gaat beginnen. Om 13.30 uur loop ik naar de tram. Het waait wel behoorlijk, maar ik kom nog droog over. Daarna nog een half uur met de trein naar Schiphol. Ik ben zo in gedachten dat ik vergeet uit te checken , maar ik heb tijd genoeg om terug te lopen. Online inchecken was niet mogelijk, maar dat kon ook aan Bali 25 gedaan worden. Om 18.15 uur gaan we de lucht in met Turkish airlines TAK 1954. Na 3,5 uur vliegen heb ik een tussenlanding om 23.45 uur in Istanbul (in Turkije is het 2 uur later dan in Nederland) Tegen 0.2.30 gaat de vlucht verder naar Kaapstad. Het is dan nog ruim 10 uur vliegen maar ik kom de tijd goed door met eten, lezen en een beetje slapen. Om 12.30 uur land ik in Kaapstad. Er staat een lange rij voor de douane en het duurt ruim 2 uur voordat ik de douane gepasseerd ben . Het is duidelijk dat het tempo hier lager ligt dan in Nederland.
Een taxi brengt me naar mijn hostel Zebra Crossing. Een gezellig hostel met diverse huiskamers en zitjes, waar ik een klein kamertje heb. Nadat ik me geïnstalleerd heb loop ik naar Waterfront,
een gezellige uitgangswijk in Kaapstad, met vele eetgelegenheden en terrasjes. 's Avonds ga ik op tijd naar bed om wat bij te slapen.

Zaterdag 9 december,: Kaapstad
Thuis had ik via internet al een ticket gekocht voor Robben eiland wat ik vanmiddag wilde bezoeken, maar door de storm die er vandaag raast werd de boottocht daar naartoe gecanceld. Ook mijn geplande hike op de Tafelberg ging daardoor niet door omdat de kabelbaal niet ging. En zelfs lopen naar de kabelbaan was nauwelijks mogelijk. Toen ben ik maar naar een andere heuvel gelopen genaamd Lion's Head. Hij is niet zo hoog ( ca. 650 m.), maar lag meer uit de wind en heeft een prachtig uitzicht op de Tafelberg, de zee en de stad. Daarna via de Buitengracht en de Longstreet ( winkelstraat)) naar Waterfront gelopen waar ik wat gegeten heb. Dus ondanks de storm was het geslaagde dag.

Zondag 10 december: van Kaapstad via Citrusdaal naar Cederberg.
Op mijn verjaardag moet ik vroeg opstaan, want om 6.30 uur ' s ochtends worden we in het centrum verwacht, waar de truck op ons wacht. Met drie Nederlanders hebben we hier naar toe een Uber taxi genomen. We maken kennis met nog 21 mensen afkomstig uit Canada, Australie, Brazilië, Argentinië, Zuid Korea, Zwitserland en Duitsland. Ik had gelezen dat de groep uit 12 mensen zou bestaan, maar het werden er 24: een tegenvaller. Zowel de gids/ chauffeur Morrisson als de kok Stanley komen uit Zimbabwe. Het is een grote en stevige truck , genaamd Bowi, waar we mee reizen. Hierin liggen onze tenten, matrassen, keukengerei, stoeltjes en kluisjes. Er zitten zelfs stopcontacten in waarmee we onze apparatuur kunnen opladen. Rond 8.00 uur gaan we rijden. We stoppen bij een grote supermarkt waar we wat fruit en snacks voor onderweg kunnen kopen. En aan het eind van de ochtend hebben we een wijnproeverij bij Capreo op de Spice route. En daarna heeft de kok een lunch klaargemaakt met een salade, brood, kaas en ham en watermeloen, die we buiten naast de truck nuttigen. Heerlijk relaxed. Daarna gaat de tocht door over de Piekerskloofpas, door vlaktes met Fynbos en met uitzicht op de ruige bergen van de Cedarberg. We stoppen op een camping in Cederberg. Daar krijgen we instructies hoe we de tent op moeten zetten. Mijn slaapmaatje is het Zuid Koreaans meisje. Ik ben er niet zo gelukkig mee want ze is de hele tijd met de mobiele telefoon bezig en spreekt en verstaat nauwelijks Engels. Ze reist alleen, maar gelukkig is er nog een Zuid Koreaanse jongen in de groep met wie ze kan praten (en natuurlijk met haar telefoon). Er is nog een kennismakings rondje en daarna kunnen we ons onderdompelen in het zwembad. Vervolgens gaan we dineren in het restaurant van de camping met o.a.kip van de braai, en rooibosthee na. En om 21.00 uur duiken we in de slaapzak in de tent.

Maandag 11 december:van Cederberg naar de Oranje Rivier in Vioolschrift:
Vanochten om 5.00 uur gaat de wekker, het begint al licht te worden.
De laatste 2 uur werd ik telkens wakker van mijn slaapmaatje die of aan het rommelen was of zich omdraaide met veel kabaal ( achteraf hoorde ik dat ze het koud had gehad in de tent).De tassen moeten weer in de truck evenals de slaapmatjes. Daarna krijgen instructies hoe we de tent weer af moeten breken, waarna we het zelf moeten doen. Vervolgens volgt een eenvoudig ontbijt met brood, jam, pindakaas en melk met cornflakes, en thee en koffie. En om 7.00 uur vertrekt de truck en rijdt via Namakwaland, met mooie woestijn vergezichten, in Noordwaarts richting. We stoppen onderweg voor een lunch met pasta en salade en in het mijnwerkers stadje Springbok waar de kok inkopen gaat doen.Het is een lange reisdag waarop we 430 km moeten afleggen. Er wordt gezellig gepraat in de truck, maar ook geslapen en gelezen. Via de open ramen waait er een aangenaam windje door de truck. We overnachten op de Fiddler Creek Campside aan de oever van de Oranje (Gariep) rivier .Het is de langste rivier van Zuid Afrika en ontspringt in Drakenberger in Lesotho en eindigt in de Atlantische oceaan.. Rond 16.30 uur arriveren we bij de camping. Eerst worden de tenten opgezet en daarna is er gelegenheid om in de Oranje rivier te zwemmen wat een aangename temperatuur heeft. Na een heerlijke wandeling in de omgeving volgt om 19.00 uur het diner op de camping , gemaakt door de kok : gekookte aardappelen in de schil, salade met broccoli en bloemkool, sausijsjes en gebakken stokbrood met knoflook en kaas. Het smaakt prima. Elke dag moeten 2 mensen helpen met afwassen en opruimen. We zitten nog gezellig na om het kampvuur en om 9.00 uur is het bedtijd.

Maandag 12 december:route Orange/Gariep Rivier naar Fish River Canyon : Vandaag is er een gebakken ei met brood als ontbijt. Heerlijk genuttigd buiten in een kring op het grasveld. Er bestaat de mogelijkheid om te gaan kanoeen op de Gariep rivier maar mijn voorkeur gaat uit om te gaan wandelen en dat doe ik samen met de twee jongens uit Argentinië en Brazilië.. Leuk om elkaars ervaringen uit te wisselen, en te genieten van de omgeving. Hier groeien tomaten, pompoenen en mango,' s en lees je Nederlandse opschriften zoals " koelkamers" en " boerderij". En na de lunch steken we de grens over naar Namibië. We worden gewaarschuwd dat het wel eens erg lang kon duren zowel aan de Zuid Afrikaanse zijde als aan de Namibische zijde omdat er zowel een Gezichtsscan wordt gemaakt als diverse vingerafdrukken, maar binnen 2 uur was het geklaard. Vervolgens rijden we 3,5 uur door de woestijn waar nauwelijks bomen groeien. Hier zien we de eerste kudu's en " Rino bushes", dit zijn giftige planten. De weg is onverhard en hobbelig, maar het is te doen in de truck. Rond 15.30 uur arriveren we op de Hobascamping. Eerst weer tent opzetten, daarna een lange tijd zitten klungelen met mijn cijferslot op de kluis die alsmaar niet open wilde gaan. Nadat dit gelukt is , rijden we met de truck 10 km naar Fish River Canyon, waar we een wandeling langs de rand van de Canyon maken en uiteindelijk genieten van de zonsondergang en de prachtige kleurschakering op de rotsen... De Canyon is een kloof van 27 km breed en 160 km lang en 500 meter diep (de grootste van de wereld na de Grand Canyon in de Verenigde Staten ) Hier doorheen loop de Visrivier en een 90 kilometer lang wandelpad door de kloof ( 4 daagse wandeling) maar is helaas alleen geopend tussen half april en november, dus nu niet omdat het nu daar onder te warm is. ' s Avonds eten we rijst met ragout en pompoen om het kampvuur: het smaakte extra lekker omdat iedereen honger had.En om 21.30 uur naar bed: het wordt al later.

woensdag 13 dec. : route Fish River - Naukluft nationaal park
Het is een lange reisdag (600 km) door de droge Namib woestijn: zand en graspollen met een strook van heuvels op afstand. In de buurt van water staan wat bomen en een enkele boerderij en een winkel. We maken een plasstop in het plaatsjes Bethan. Hier zijn ook 2 winkels, Het is allemaal wel prijzig wat ze verkopen b.v. 4 euro voor 1kg appels of 1 kg pruimen: het is wel logisch omdat het zo afgelegen ligt. Ik maak een wandeling en ontmoet Victoria; een gepensioneerde vrouw van 60 jaar die zich teruggetrokken heeft in dit dorpje na een arbeidsaam leven als directrice van een foundation en later als chef van een aantal campings in Namibië en de hele wereld gezien heeft. Ze vertelde dat in Afrika alleen de regering in Zuid Afrika, Namibië en Botswana het volk financieel help bij het onderwijs, opvang en medische zorg. Het zijn wel kleine bedragen, maar het is beter dan niets.
Als we daarna doorrijden verandert het landschap in rode duinen. Rond 1300 uur wordt het weer tijd om te lunchen: nu onder een geïsoleerde boom met een heel groot vogelnest. Ook nu weer gezonde kost: koude gemengde rijst en salade en en appel en brood met pindakaas.Onderweg komen we kuddes gemsbokken en springbokken tegen. Iedereen vermaakt zich in de truck op zijn eigen wijze: praten , lezen, muziek luisteren, kaarten etc. Eind van de middag bereiken we de Sesriem camping waar we overnachten.
We rijden meteen door naar de Sesriem canyon ( genoemd naar de 6 riemen die men vroeger nodig had om emmers gevuld met rivier water op te hevelen)uit de rivier. Het is een diepe kloof van 3 km. lang en 40 m. diep, gevormd door rotsblokken en uitgesleten door de Tsauchab rivier. Hier lopen ook apen (manaken) rond. Daarna rijden we terug naar de camping.
Er staan al wat tenten van andere mensen maar er is plek genoeg voor ons want hij beslaat een groot oppervlakte.Hier kunnen we voor 50 Namibiën dollar , genoeg voor een half uur, wifi kopen. Prettig om weer je e-mails te lezen. Vanavond maakt de kok Stanley spaghetti met een saus van gehakt en een salade van broccoli en bloemkool. En een appel toe. Morgen moeten we weer vroeg op, dus vanavond ook weer op tijd naar bed. Hopelijk hoef ik vannacht niet naar de w.c. want het is ver lopen daar naar toe.

Donderdag 14 december:
Om 4 uur ' s ochtends gaat de wekker. We gaan eerst de beroemde
" Dune 45" (= een rode zandduin 45 km van de Sesriem gate) beklimmen die 170 m. hoog is. Het is moeilijk lopen op blote voeten door het mulle zand , maar kunnen boven genieten van de zonsopgang en van de nog hogere zandduinen van 300-400 m. hoogte. De zandheuvels zijn glad ,hebben scherpe randen en krijgen prachtige kleuren door de zon-en schaduwwerking. Terug bij de truck krijgen we ons ontbijt en rijden, deels met een landrover, door naar de " dode vlei". Dit is een vlakte bestaande uit droge witte klei (dicht bij de Sosusvlei ) (betekent letterlijk: doodlopend moeras) in het Nabid Naukluft nationaal park. Het is begroeid met dode zwart gekleurde bomen en is gelegen tussen de zandheuvels. Heel apart om te zien ! Ook hier zijn de zandheuvels prachtig van kleur. Het is wel behoorlijk warm, zo' n 35 graden, maar ik kan er wel goed tegen. Terug op de camping breken we de tent weer af (in 10 minuten) en kunnen gaan zwemmen in een open zwembadje.En dan is het weer lunchtijd, spaghetti met rauwkost en watermeloen. We eten best gezond en lekker: altijd buiten op kleine vissersstoeltjes , opzij van de truck. Daarna rijden we naar het plaatsje Solitaire waar een bakker zit die apfeltrudels verkoopt. Iedereen had er wel zin in.
Vervolgens bereiken we al gauw de camping. Na het opzetten van de tent maken we een toer met een open vrachtwagen van een boesjesman . Hij vertelt ons interessante verhalen o.a. hoe je hier kunt overleven zonder water in deze droge woestijn waar het nauwelijks regent. Hij neemt als voorbeeld de gemsbokken die hier leven. Zij hebben hele scherpe horens die langer zijn dan 1 meter. Ze verspillen geen energie, want overdag , wanneer het warm is, zoeken ze de hoogste plekken op waar de wind waait. Hier zie je nauwelijks wolken . Dit komt doordat de wolken, die afkomstig zijn van de bergzijde ,weg geblazen worden door de sterke wind afkomstig van tegenover gelegen zeezijde. Hier vind je ook nesten van gieren en aan hun gedrag kun je zien of er eieren in het nest liggen. En als je als mens hier moet overleven dan moet je deze eieren rauw opdrinken. En nooit onder een boom gaan zitten want dan wordt je bloed leeggezogen door insecten wat je niet eens voelt. Hij vertelde ook dat hier vroeger karakul schapen werden gehouden. Om het zachte karakul bont te krijgen, worden de lammeren kort na hun geboorte gevilt. Dit gebeurde meestal binnen 24-48 uur na de geboorte. Hier leefden vroeger ook bosjesmannen. Zij waren maar 1 meter lang maar ze leefden als dieren. Als ze eens een dier gedood hadden konden ze wel 5 kg vlees verorberen, waar ze weer heel lang op konden teren. Ook hier zien we weer een mooie zonsondergang. Na de avond maaltijd lopen we naar een waterbassin waar bergzebra' s hun dorst komen lessen als het donker en stil is. Het is mooi om te zien hoe ze eerst de omgeving bespieden en kijken of er geen hyena's in de omgeving zitten voordat ze gaan drinken. Deze bergzebra' s hebben slechts 2 strepen, wit en zwart, en deze lopen op de billen en benen in verticale richting i.t.t. andere zebra's s die we in het Etosha N.P. zullen tegenkomen.

Vrijdag 15 december:
Om 5.45 uur gaat de wekker, daarna snel een kattenwasje, de tent opruimen en om 6.30 uur ontbijten buiten, want ook nu is de buitentemperatuur heel aangenaam. We moeten zelf een lunchpakketje maken want onderweg zijn er geen faciliteiten waar Stanley onze lunch kan bereiden. Vandaag rijden we naar Swakopmund met onderweg een paar stops, zoals bij de Steenbok keerkring ( =Tropic of Capricon)(=hoogste breedte graad op het zuidelijk halfrond waarop de zon in het Zenit kan staan, recht boven het aardoppervlak. Dit gebeurt op 21 december en is het begin van de astronomische zomer).
Daarna hebben we nog een fotostop bij een prachtig maanlandschap bestaande uit rotsen, heuvels en dalen. Erg mooi ! Ik begin me steeds meer thuis te voelen in de truck en dit gezelschap, alleen de beperkte ruimte voor je bagage in de truck en tent levert voor mij soms problemen op wanneer je hieruit iets moet pakken. En het cijferslot voor mijn kluis kost me soms zoveel tijd om hem open te krijgen dat ik hem maar vervangen heb. En mijn slaapmaatje,het Zuid Koreaanse meisje, zegt nog steeds niet veel (zelfs niet " goede morgen" of "slaap lekker"), maar stoor me er niet meer aan.
En momenteel schrijf ik direct mijn verslagen voor mijn website op mijn tablet en selecteer mijn foto's terwijl we rijden in de truck. Dit is mogelijk dank zij het feit dat mijn tablet op geladen kan worden in de truck. Een uitkomst !
We stoppen nog eens bij de Walvis Bay lagune, vlak voor het plaatsje Swakopmund, waar heel veel prachtig roze flamingo's zitten.
In Zwakopmund slapen we 2 nachten in het eenvoudige hotel Amanpuri terwijl onze truck een onderhoudsbeurt krijgt. Heerlijk om weer te slapen in een echt bed en om wat meer comfort te hebben.

Zaterdag 16 december: Swakopmund
Swakopmund is een kuststad in Namibië aan de monding van de rivier de Swakop in de Atlantische Oceaan. Het heeft een uitgesproken Duits karakter, vanwege het feit dat Namibië ooit een Duitse kolonie was Tegenwoordig wordt er nog veel Duits gesproken en kan men Kaffee mit Kuchen bestellen in een konditorei. Ook spreekt een deel van de Namibiers Zuid Afrikaans. Het is voor ons een vrije dag die iedereen op zijn eigen wijze invult. We kunnen hier van alles doen, zoals, quadbiken, Zandborden,

Skidiving en een Dolfijn cruise maken etc. Maar het enige nadeel is dat het allemaal erg duur is, variërend van 40-120 dollar. Ik heb lekker gewandeld door het stadje met diverse marktjes, een vuurtoren, mooie kerkjes en niet te vergeten een mooi strand met mooie bloemen en ik heb zelfs nog haaien zien zwemmen. De temperatuur is hier een stuk lager dan in de woestijn en kwam vandaag niet boven de 21 graden, dus voor mij te koud om te zwemmen. Ik ben zelfs nog om 18.00 uur naar de kerk geweest, waarin gesproken en gezongen werd in het Engels, Duits en zuid Afrikaans.

Morgen gaat onze reis weer verder. Aangezien we dan camperen op een hele primitieve camping zonder stromend water en zonder wifi, lijkt het me beter om nu al vast mijn 1 ste verslag te plaatsen op mijn website.
De foto' s volgen later, bij beter bereik.

Groetjes van Francine